Categorie: BoemPraat

Heidi van de kleingoed afdeling

Kleingoed…

De afdeling kleingoed van de Boem is grootschaliger dan de naam doet vermoeden. Er werken is enerverend omdat het aanbod overweldigend en vooral divers is. Op de eerste plaats dien je interesse te hebben voor de objecten waarmee je te maken hebt, daarnaast draait het om kennis en intuïtie. Het ene servies is het andere niet en ‘merken’ spelen een grote rol in het bepalen van de prijs. Het kan jaren duren voor je kaf van koren kunt onderscheiden.

Mensen die hun spullen bij de poort inleveren, hebben daar een emotioneel gevoel bij. Ze doen opgelucht afstand van spullen en steunen daarbij een goed doel. Soms speelt schuldgevoel een rol, omdat men gekoesterde prularia van ouders een tweede leven geeft. De jongere generatie heeft een andere smaak en bezit veel spullen. Gouden randjes aan servies zijn ongewenst, die vervagen in de vaatwasser. Veel glaswerk wordt dof in deze afwashulp en aluminium zwart. Sommige kopjes en borden zijn niet bestand tegen het gebruik van bestek en vertonen grijze krassen. Al die beschadigingen kunnen we niet verkopen, klanten van de kringloopwinkel verkiezen zo goed als nieuw.

Levensmiddelen, drank mogen niet verkocht worden. Er wordt zo veel mogelijk gerecycled, maar helaas moet er ook veel weg.

Werken bij kleingoed maakt duidelijk dat er verspilling van grondstoffen gaande is. In onze welvaart maatschappij doen veel mensen aan impuls en troost aankopen. Voor de Boem is daar niets mis mee, vaak komen die artikelen onuitgepakt bij ons terecht. Daarvoor hebben ze vaak jaren in schuur of zolder gestaan. Herkenbaar aan gedateerde afbeeldingen op de doos en ontelbare dode zilvervisjes en spinnen. Soms heeft de familie muis zijn kinderen in een verpakking grootgebracht of verzuimde iemand een laag vet uit een pan te verwijderen. Vies is helaas meer regel dan uitzondering. Wij komen servies tegen waar men nog van gegeten heeft en van sommige borden is de onderkant smeriger dan de bovenkant. Wij herkennen de boedel van overleden bejaarden die nooit schoonmaakhulp kregen en stevig rookten. Die vette laag noemen we nicotineboter! Soms worden waardeloze spullen zorgvuldig verpakt, terwijl kwetsbaar antiek van aanzienlijke waarde geen bescherming geniet. Het komt voor dat we denken wauw dat is mooi en duur, maar dan blijkt de oude versie in de nieuwe doos te zitten!

Ga vooral niet impulsief naar de kringloopwinkel als je iets nodig hebt want dan vindt je het niet, maar laat je verleiden door iets geweldigs wat je tegenkomt.

Dit maakt net zo gelukkig als spullen wegbrengen! De kringloop winkel heeft voor elk wat wils. Er bestaat geen andere winkel waar je ieder uur een ander aanbod tegenkomt! Dit maakt kringloopwinkels uniek, want je kunt het zo gek niet bedenken of het komt voorbij.

Zelfs na jarenlange ervaring zien we objecten waarvan herkomst en gebruik een raadsel blijft. Daarom gaat kleingoed nooit vervelen en zorgen bijzondere en waardevolle vondsten dat ons hart sneller gaat kloppen. Die leerervaring maakt nieuwsgierigheid en smaakt naar meer, daarom het zo leuk is om bij kleingoed te werken. Vergissen blijft een menselijke factor, klanten die boffen hoor je niet. Natuurlijk is het saai een hele krat stoffig glaswerk te verwerken of de boedel van een restaurant, maar dit hoort erbij. Evenals kerstversiering, het is verbazingwekkend hoe modegevoelig de kleur en vormgeving van dit jaarlijkse hoogtepunt is. Pureestampers en saté prikkers zijn typisch artikelen die volop bij kringloopwinkels te vinden zijn, maar je kunt er ook terecht voor Friese doorlopers of plastic bekers. Er is uiteraard zoveel meer dan onze afdeling.

Het voelt het als een voorrecht om in dit bruisende bedrijf een rol als vrijwilliger te vervullen.

Rika

Rika (De Alleskunner)

Als medewerker van De Boem moet je wel een alleskunner zijn. Zo geef je soms advies over een magnetron, verhuis je een bank in de meest onmogelijke situaties of decoreer je een leuke etalage.

Onze vrijwilligster Rika tilt het naar een nog hoger niveau, zij gaf zich op voor het programma van SBS6 ‘De Alleskunner’ en is nog steeds in de race!! Ze zit inmiddels bij de laatste 50 en wie weet haalt ze de finale straks!

‘Wanneer krijg je nou zo’n kans? Zei Rika. Nu je vanwege de lockdown bijna niemand meer kan ontmoeten twijfelde ze geen seconde toen ze de eindelijk de uitnodiging kreeg. ‘Behalve de gezelligheid van een groep mensen om mij heen wilde ik mijzelf vooral uitdagen, kijken hoe ver ik kan komen. Dat ik een sterk persoon ben weet ik eigenlijk wel maar ik heb mijzelf echt beter leren kennen en ik weet nu dat je altijd meer kunt dan je denkt.’

Het leven was voor Rika niet altijd even fijn en positief en ze heeft dan ook hele moeilijke tijden gekend maar die ontwikkeling heeft haar juist tot de sterke vrouw van vandaag gemaakt verteld ze. Zo moest ze ook tijdens de opnames veel verwerken. Iemand uit haar vriendenkring die haar heel dierbaar was kwam te overlijden terwijl zij niet weg mocht uit de gecreëerde bubbel voor de opnames. Die dag was heel moeilijk vertelde Rika maar het gaf haar ook enorm veel kracht en dat gebruikte ze om zich niet ‘uit het veld te laten slaan’.

Maar ook in haar jongere jaren heeft ze al behoorlijk wat meegemaakt, een niet alledaags leven kun je rustig zeggen. Ze heeft er een boek over laten schrijven. Titel; ‘Mam, ik ben een meisje’.

Geboren in Suriname en opgegroeid in Eindhoven, was zij de jongste van de drie zonen van het gezin. Maar Rika heeft zich altijd een meisje gevoeld en ontdekte pas op haar 19^e dat ze transgender is. In de jaren ’90 verhuisde ze naar Amsterdam waar ze zichzelf vond en daar in transitie ging. Alles is redelijk vlot verlopen vertelde Rika, ze had goede contacten in de medische wereld wat het een snelle transitie van ongeveer 3 jaar maakte. Eén van de opdrachten daarvoor was destijds om een jaar vrouwenkleding dragen, nou, dat was natuurlijk helemaal geen probleem! Het was in die tijd dat ze in de zorg werkte en daar haar collega, de vrouw van Frank, éen van onze twee bedrijfsleiders, leerde kennen.

‘Zo ben ik vrijwilliger bij De Boem geworden, ondanks dat ze niet veel tijd heeft komt ze graag werken, ‘ik heb het altijd ervaren als een warm nest, een familie. We werken hier met zo veel verschillende mensen wat maakt dat iedereen een open houding heeft naar elkaar. Er is acceptatie. Ik vind dat nog steeds heel prettig en best bijzonder want dat zie je niet overal.’

Rika is éen van de vele leuke medewerkers die we bij De Boem hebben. Wat maakt haar een Alleskunner? Ze heeft haar verleden, haar ontwikkeling en ervaringen omgezet in een kracht waar ze vandaag de dag alles mee aankan!

Wil je zien hoe ver Rika komt in het programma De Alleskunner? Kijk dan naar SBS6 op de vrijdagavond om 20:30.

Sharona

Woensdag 15 december 2021: Veel collega’s en medewerkers zijn onlangs op de hoogte gebracht van het overlijden van onze gewaardeerde collega Sharona.

Sharona had een kwetsbare gezondheid, in 2015 heeft zij namelijk een hart-longtransplantatie ondergaan. Een paar weken geleden heeft zij onverwachts een hersenbloeding gehad maar de berichten over herstel waren hoopvol. Maandag 6 december heeft zij echter een tweede hersenbloeding gekregen en daaraan is zij uiteindelijk op woensdag 8 december, slechts 31 jaar jong, overleden.

Sharona

Frank Martens, bedrijfsleider bij De Boem vertelt:

Ik herinner me nog goed het intakegesprek wat ik met Sharona had, ze was wat nerveus maar had wel een heel duidelijk doel, want werken in een kringloop, dat was haar droom!

Sharona heeft verschillende werkzaamheden uitgeprobeerd maar het het sorteren en prijzen van speelgoed, en het werken achter de kassa vond ze nog het leukst. Zo leuk, dat ze uiteindelijk het werk bij de Boodschappen Plus Bus heeft opgezegd en meer bij ons kwam werken.

We hebben Sharona leren kennen als een lachebek, een vrolijke en opgewekte collega. Maar door haar gezondheid was soms een hele dag werken zwaar en was ze einde van de dag uitgeput. Dan was thuis Kevin (haar vriend) de pineut, omdat Sharona dan wat minder opgewekt was!

Een pittige tante was het ook. Ze hield absoluut niet van onrecht. Als een klant korting wilde afdwingen of iets onrechtmatig deed, dan kreeg die de wind van voren. Handelaren kregen het met haar aan de stok en kregen door dat met haar niet te onderhandelen viel. En de familie die dacht om even ongezien een televisie langs de uitgang te loodsen waren bij haar aan het verkeerde adres en al snel had ze wat collega’s opgetrommeld die hulp boden.

Ondanks haar gezondheid, ondanks allerlei maatregelen rondom Corona, ze bleef haar geliefde kringloopwinkel trouw. En wij haar. Tot nu, nu het moment is aangebroken dat we afscheid van haar moeten nemen…

Lieve Sharona, heel veel collega’s gaan je vreselijk missen!

Namens iedereen van De Boem wens ik Kevin, de familie, vrienden en iedereen die betrokken is bij Sharona heel veel sterkte bij dit verlies…

Mark

Mark de Beet is een harde werker en ontving dit jaar het speldje, een onderscheiding van AM Match door wie hij al 40 jaar gedetacheerd is. Mark staat vaak aan ‘De Poort’, de plek waar mensen hun goederen afgeven.

Elke maandag, dinsdag woensdag en donderdag is hij bij De Boem aan de Maalderij en dat doet hij al 4 jaar. ’s Ochtends om 9 uur komt hij aan, dan is hij met de fiets en bus vanuit Badhoevedorp naar Bovenkerk gekomen. Mark is in Amstelveen geboren maar woont nu in Badhoevedorp. Hij vind het er prima, lekker rustig.

“Het gekste? Poepluiers”

Ik vraag hem wat eigenlijk het gekste is wat hij ooit is tegen gekomen bij de spullen die hij in ontvangst heeft genomen. ‘Poepluiers’ antwoordde hij, ‘en bankafschriften, ik begrijp ook niet waarom ze dat niet gewoon in de vuilnisbak gooien’.

Vandaag is het wat rustiger en dat vind Mark ook wel prima want hij had niet zo goed geslapen en was daardoor een beetje moe. De drukte die er soms is, dat hoeft van Mark niet zo maar hij vind het vooral gezellig bij De Boem en kan het met iedereen wel vinden. Af en toe pest hij voor de grap de dames die de kleding sorteren en dat krijgt hij dan natuurlijk ook terug, Dat maakt het een vrolijke boel, ík hou van vrolijkheid en ben liever niet chagrijnig ’ verteld hij.

‘Als het slecht weer is ben ik blij dat ik binnen sta’ zegt Mark. Voordat hij bij De Boem kwam werken werkte bij de plantsoenendienst en stond hij met weer en wind buiten. ‘Nu kan ik als het regent binnen werken en wanneer het zonnetje schijnt sta ik lekker buiten aan de poort.’

Heel soms gaat Mark naar het andere filiaal aan de Binderij, even een bakje koffie doen als Leo er is, dat is ook gezellig en dan ziet hij zijn collega’s aan de kant van de straat ook nog eens. Maar het liefst is hij toch aan de poort bij de De Boem aan de Maalderij.

In zijn vrije tijd gaat hij graag een stukje fietsen, bezoekt hij zijn moeder in Amstelveen of maakt hij een reis met de trein. ‘Ik ben bijna overal in Nederland wel al geweest! Op mijn vraag of hij wel eens lekker in de tuin zit antwoordde Mark een beetje schuldig ‘Ja maar ik moet het eigenlijk wel nog op orde brengen’. Ach ja, nog heel even en dan heeft Mark daar wel tijd voor, dan heeft hij een extra dag in de week vrij want dan vieren we bij De Boem namelijk zijn zestigste verjaardag! ‘Ik voel geen verschil met toen ik 50 was hoor’, zegt hij, ‘maar een extra dagje vrij is wel leuk’.

Dat vinden we allemaal wel denk ik!

Johan

We noemden Johan de Klein al even in de vorige ‘BoemPraat’. Johan werkt het langst bij ons, in oktober dit jaar maar liefst 30 jaar!! Onze verslaggever Joan ging met hem in gesprek.

Johan

Op dit moment werkt Johan aan de boeken. Boeken sorteren en prijzen en dat vindt hij helemaal prima want inmiddels is hij gepensioneerd en mag het best wat rustiger. Johan verteld over oktober 1991, toen hij begon bij de organisatie, toen stond het bedrijf echt in de kinderschoenen en deed hij allerlei klusjes. Van meubels ophalen, PR, folders maken en natuurlijk klanten helpen.

Hij heeft zoveel leidinggevenden gehad maar Ad Jongbloed was de eerste, dat herinnerd hij zich nog goed. Ad was de man die Johan naar De Boem (voorheen De Boemerang), destijds gevestigd aan de Olmenlaan, haalde. Hij zocht naar iemand die al wat langer werkloos wat maar die graag wilde werken en kende Johan vanuit het buurthuis waar hij vrijwilliger was. In die periode was het nog een gesubsidieerde baan en heeft Johan de kans met beide handen aangegrepen. Vroeger studeerde hij Bouwkunde en ook een aantal jaar Nederlandse taal en letterkunde. Hij leest nog altijd graag boeken en zijn andere hobby is drummen.

We hebben sinds die tijd steeds meer stappen gemaakt om te vernieuwen en professioneler te worden, het is nu totaal anders dan hoe het vroeger was. Toen ik begon met werken hebben we zelf de gipsplaten in het pand bevestigd en alles ingericht. Voor het halen van spullen bij mensen huurden we toen een busje, dat deed ik samen met een andere collega. Johan heeft zich altijd 200% ingezet voor zijn en werk en moest wel even slikken toen de subsidie en daarmee ook zijn werk stopte, hij moest toen opnieuw op zoek naar werk. Toch is hij blij dat hij uiteindelijk wel de mogelijkheid heeft gekregen om bij De Boem te blijven werken.

In de winkel kom je echt van alles tegen wat tegelijkertijd laat zien wat voor inwoners er in Amstelveen wonen. Zo heeft Johan al veel ‘stromingen’ gezien. De oude donkerbruine eiken meubeltjes van de senioren en ook de Marokkaanse meubels bijvoorbeeld en nu weer veel uit India.

“Het meest bijzondere was een hele serie meubels uit Zuid Afrika wat kolossaal was en volledig uit hout was gesneden. Een bed, bank stoelen en tafels.”

Lastig vind hij de vele handelaars die hij tegenwoordig ziet, uiteindelijk zijn we er voor de mensen met de kleine beurs. Johan vertelde dat er ooit een mooi meubeltje stond in de stijl van de ‘Amsterdamse School’, een bezoekende handelaar vond het te duur en liet het staan. Even later kreeg hij daar spijt van! Gelukkig hadden een moeder en dochter het inmiddels gekocht, duidelijk met de bedoeling om het op te knappen, ze waren er super blij mee. “Dan ben je als de Boem mijns inziens goed bezig”, aldus Johan.

Iets wat niet verandert is, is de haardracht van Johan. Net als in 1991 is hij nu nog te herkennen aan zijn paardenstaart. We zijn ontzettend blij dat Johan nog steeds bij De Boem werkzaam is en kijken uit om zijn 30^ste jaar te vieren in oktober!

Abel

We begonnen deze rubriek met Abel Claassen want Abel behoort inmiddels bij het meubilair (wat niet verkocht wordt!) Met al 10 dienstjaren bij De Boem kan hij veel vertellen. Een mooie kans om te vragen hoe lang De Boem eigenlijk al bestaat? Hoe is het begonnen, waar komen we vandaan?

Abel

Abel weet het nog goed, ooit gestudeerd aan de Karthuizer academie en Hogeschool van Holland rolde hij als student in de horecabranche en klom al snel op naar Horeca Manager in het Hilton Amsterdam. Na de vreselijke aanslag van 9/11 ging het niet goed in de hotelbranche en bij Abel kriebelde het al een tijdje om te gaan werken in de richting waar hij destijds voor zijn studie ook had gekozen. Zo is hij in 2004 begonnen bij het welzijnswerk in Amstelveen en vervolgens in 2011 begonnen bij destijds ‘De Boemerang’ aan de Maalderij.

Maar De Boem bestaat al veel langer weet hij van vrijwilliger Johan de Klein (die werkt al 30 jaar bij De Boem!). ‘’In ongeveer 1989/1990 zijn we begonnen in de oude brandweerkazerne aan de Fokkerlaan. Na een tussentijdse verhuizing naar de Olmenlaan zijn we in 2004 op de Maalderij gevestigd.

In 2011 besloot de Gemeente het sociaal cultureel werk anders te organiseren waardoor er geen subsidie meer was voor een aantal takken van de stichting Cardanus waar De Boem destijds onderdeel van was. In 2012 werd de situatie echt noodlijdend maar Abel zou Abel niet zijn als hij daar geen oplossing voor zou vinden en was succesvol op zoek gegaan naar een partner om als kringloopwinkel zelfstandig verder te gaan. Ook gaf hij in 2012 een facelift aan de winkel aan de Maalderij en huurde samen met zijn collega’s een extra ruimte aan de Binderij 25. Op deze manier werden spullen beter gesorteerd en mooier uitgestald. De Boem heeft vervolgens een flinke groei doorgemaakt en in 2014 verhuisde de locatie op de Binderij 25 naar een groter filiaal op de Binderij 27. De Boem is er altijd geweest voor mensen met enige afstand op de arbeidsmarkt en voor degene met een ‘kleine beurs’. De pijlers die destijds werden neergezet staan vandaag nog steeds; We willen zoveel mogelijk CO₂ reduceren, zijn een fijne werkplek voor diegene die wat afstand tot de arbeidsmarkt hebben en wij bieden goede tweedehands spullen aan tegen een kleine prijs!

“We werken met zo veel verschillende mensen, dat is wat werken in de Boem nog steeds heel leuk maakt”

De Boem is inmiddels een begrip met twee mooie winkels in Amstelveen waar mensen zich prettig voelen, of ze er nu als klant zijn of werken. Abel is tevreden en werkt met zijn collega’s hard om in beide filialen een beleving aan te kunnen bieden aan de klanten. “Steeds wat vernieuwing in thema’s of inrichting. Er is oneindig veel te doen en we werken met zo veel verschillende mensen, dat is wat werken in de Boem nog steeds heel leuk maakt”.